Onze eerste collectie draait om verbinding. Om die bijzondere, intieme momenten tussen moeder en kind. In deze campagne zijn we in gesprek gegaan met Prisca, Carolijn en Nina. Met als resultaat een mooi, eerlijk en rauw gesprek over het moederschap. De foto’s zijn thuis geschoten.
Prisca is 30 jaar en woont samen met haar vriend Daan. Samen hebben ze twee dochters: Madé van 5 en Nima van 2 jaar. Ze is de oprichtster van The Kind label, een duurzaam kinder interieur merk, waarvan alle producten in samenwerking met ambachtslieden uit Ghana wordt gemaakt . Het land waar haar vader vandaan komt. Daarnaast doet ze al bijna 10 jaar modellenwerk en is ze daarvoor veel op reis.
De sterke intuïtieve herkenning bij de geboorte. Hoe heb jij dit zelf ervaren?
Ik had bij de geboortes niet zozeer het gevoel van o ja, ik voel het, dit is mijn dochter, meer heel gebiologeerd door dat ze er nu echt was. Ik vond de bevalling wel echt één, en uiteindelijk twee, van de allermooiste momenten in mijn leven, zo intens en puur.
Wel had ik meteen heel sterk het gevoel dat ik nu degene was die voor haar moest zorgen. De nacht nadat ze geboren was, moesten we ‘s nachts met de ambulance naar het ziekenhuis, omdat Madé erg benauwd was. Uiteindelijk leek alles goed, maar wilde ze haar toch graag een nacht daar houden ter observatie. Daar lag ze dan, ons kleine meisje, alleen in de couveuse. Nou toen kwamen er wel oer gevoelens naar boven. Want ondanks dat ik al bijna 48 uur wakker was, heeft Daan heel erg zijn best moeten doen om mij zover te krijgen dat ik zelf ook even zou gaan slapen. Ik functioneerde totaal op mijn reserves, maar ik wilde haar bovenal echt niet alleen laten.
Daar merkte ik voor het eerst verschil tussen ons, of het nou per definitie vader en moeder is dat weet ik niet, maar waar Daan zich vooral zorgen maakte om mij en mijn gesteldheid, was ik alleen maar bezig met haar en me heel bewust van dat ik op dat moment alles was wat ze kende op deze wereld.
Wat vind je het allermooist aan het moederschap? Wat maakt de moeder en kind band zo sterk?
Het mooiste aan het moederschap vind ik de meiden zelf en de onvoorwaardelijke liefde die ik voor ze voel. Door mijn ervaringen in het leven, in combinatie met mijn persoonlijkheid vind ik het moeilijk om te geloven in ware liefde en ik ben niet echt een romantische ziel. Opgevoed door een alleenstaande moeder heb ik geleerd om onafhankelijk te zijn en niet te wachten op een ander. Ik denk dat dit me sterk heeft gemaakt, maar ook een solist die soms ongevoelig uit de hoek kan komen, en altijd zelf de touwtjes in handen wilt hebben. In de achtjarige relatie met Daan, maar vooral ook door het moeder worden, heb ik geleerd mezelf ook over te geven aan het moederschap, en heb ik geleerd hoe onbaatzuchtig en liefdevol ik kan zijn en hoe dankbaar dat eigenlijk is.
Tegelijkertijd wordt de moeder en kind band denk ik ook versterkt door de intimiteit. Ik ben niet van nature de meest knuffelige persoon en best vluchtig van aard. Kinderen en dan met name baby’s dwingen je gewoon om geduldig zijn en om de tijd te nemen, of je dat nou wilt of niet. Om te beginnen met voeding bijvoorbeeld, in mijn geval borstvoeding, dat duurt gewoon erg lang en dan zijn het ook nog best veel voedingen per dag. Je wordt dan echt gedwongen om een stap terug doen, je rust te vinden en aanwezig te zijn in het moment. Ik denk dat die stap terug doen, minder met jezelf bezig zijn en het leerproces wat je samen doormaakt, ieder op zijn eigen vlak, de meest intieme vorm is van samen zijn en een band creëert als geen ander.
Heeft het moederschap jou veranderd?
Het moederschap heeft mij vooral dingen geleerd, met name over mezelf, en over de liefde. Ik ben wat geduldiger geworden en ik ben effectiever moeten worden in het indelen van mijn dagen. Maar verder merk ik ook dat ik ook zeker nog heel erg dezelfde ben. Het is niet alsof het moederschap je opeens een heel ander mens maakt. Dat solistische dat ik eerder benoemde, jep still there. Ik kan bijvoorbeeld ook nog steeds niet spontaan een maaltijd in elkaar flansen. Ik vond het fijn toen ik kon afbouwen met borstvoeding, want ik drink nog steeds het liefst iedere avond wijn en ik heb nog steeds het rebelse kantje in mij en soms de behoefte om, figuurlijk, tegen dingen aan te schoppen.
Het moederschap is ook heel intensief…
Het moederschap is zeker intensief, er is geen pauze knop of even een stap terug nemen. Maar voor mij komt het moederschap natuurlijk en ben ik niet vaak onzeker over mijn rol als moeder. Waar ik zelf vooral tegen aanloop is het deel uit maken van een gezin, het meeste doen in samenspraak en de rol van de vader en de moeder. We zijn 4 individuen in een huis, samen een familie, waarbij de rol van de kinderen duidelijk is; vooral lekker kind zijn en gaande weg leren. Maar hoe wordt de rest verdeeld tussen Daan en mij? Waarom worden sommige rollen automatisch aan mij toebedeeld, en andersom? Wie doet wat en wat niet? Dat vind ik intensief en lastige vraagstukken. Zonder zelf een voorbeeld te hebben gehad van hoe twee ouders de rollen verdelen is dit voor mij het grootste leerproces sinds wij ouders zijn geworden. Daan komt uit een gezin met twee ouders en is de jongste van drie, met daaromheen een mega netwerk van familie. Ik kom uit een gezin met een moeder en een broertje en dat was het wel. Wij hebben een hele andere basis, maar gelukkig wel dezelfde mening als het aankomt op het opvoeden van de meiden.
Hoe vind je een balans tussen het moeder zijn, je relaties, werk en passies?
De balans tussen alle facetten van het leven moet steeds aangepast worden, in ieder geval dat is hoe het bij ons werkt. Mijn leven is in de afgelopen vijf jaar totaal veranderd, naast dat ik twee keer moeder ben geworden, ben ik The Kind begonnen, terwijl ik daarvoor nooit de ambitie had om te ondernemen, en kreeg ik meer modellen opdrachten dan ooit tevoren.
Sinds deze week heb ik besloten om meer in balans in mijn weken aan te brengen en het minder dag tot dag te bekijken. Ik begon het echt wel te missen om ’s ochtends gewoon naar mijn werk te gaan. In plaats van of op reis voor een shoot in het buitenland of thuisblijven tussen het al het kinderspeelgoed om vervolgens proberen de e-mails en bestellingen van The Kind weg te werken. Het werd teveel een chaos, met als resultaat dat ik niks meer 100% af kreeg. Volgende maand begin ik met een showroom waar ik 2 of 3 dagen per week wil zijn, afhankelijk van de modellen klussen die er binnen komen. En daarnaast vind ik het heel belangrijk om te proberen ook twee volledige dagen thuis te hebben met de meiden, zonder afgeleid te worden door werk.
Hoe zorg jij in het nieuwe moederschap goed voor jezelf?
Ik heb geen behoefte aan massages of naar de kapper gaan of iets dergelijks. Wat voor mij heel belangrijk is zijn mijn momenten als niet moeder of partner; even weg van alles wat al moet gedurende het dagelijks leven. Dat zijn echt momenten dat ik quality time met mezelf heb en meestal wordt dat gecombineerd met vrienden, lekker eten en met muziek. Ik ben een van de eerste van mijn vrienden met kinderen en dat vind ik juist fijn. Samen praten we niet teveel over kinderen, en worden er hele andere elementen besproken uit bijvoorbeeld het single leven of wonen in een woongroep. Soms wordt er helemaal niet veel gepraat en heeft iedereen zin om alleen maar te dansen, heerlijk. Dat soort momenten geven mij zoveel energie dat ik daar weer een paar weken op vooruit kan.
Is er iets wat je tegen je zwangere zelf zou willen zeggen nu je kleintjes er eenmaal zijn?
Tegen mijn tweede zwangere zelf zou ik willen zeggen: ‘het komt goed’. Voordat ik kinderen had, zei ik altijd dat twee kinderen dicht op elkaar mij het leukst leek, omdat mijn broertje en ik 1,5 jaar schelen en wij heel close zijn wenste ik ook zoiets voor mijn eigen kinderen. Maar toen Madé er eenmaal was, moest ik wennen aan het leven als moeder en mijn nieuwe rol. Toen Madé 2,5 was werd ik weer zwanger, maar ik voelde me erg down. Niks maakte mij blij of gelukkig en ik begon te twijfelen aan mijn keuze. Had ik me misschien laten verleiden door het idee van twee kinderen, maar was ik er helemaal niet klaar voor? Ik vond het heel lastig omdat ik me schuldig voelde naar Daan en naar het kindje in mijn buik; zij zou er sowieso komen, maar wat als ik me zo bleef voelen? Ik vond het moeilijk om er over te praten en ook om mijn eigen gevoelens te accepteren. Achteraf bleek het door de hormonen te komen en een paar maanden later, was het gevoel in één keer verdwenen. De liefde tussen de twee en de grote verschillen in zowel persoonlijkheid als uiterlijk vind ik heel bijzonder om te zien en wat ben ik blij dat wij toen wel voor een tweede kindje gekozen hebben.
De prachtige items van The Kind label zijn te koop of te huur via www.thekindlabel.com.